Kalendarium: 26 listopada 1913 r. w Kwilczu urodził się Łukasz Ciepliński, Niezłomny Żołnierz Wyklęty, Prezes IV ZG WIN w randze podpułkownika
○ Postać Pana Pułkownika znajduje wśród innych figur na Pomniku Żołnierzy Wyklętych Niezłomnych w Mielcu♂. PS. zdj. 1 Szczęśliwa rodzina – Łukasz z żoną Jadwigą i synem Andrzejkiem i chrześnicą Jadwigi Hanną (zdj. Hanny Górskiej), zdj. 2 zdj. Z Mokotowa, z więzienia. zdj. 3 „Jeszcze mnie nie odnaleziono”
Cześć i Chwała Bohaterom! / źródło: fb Romuald Rzeszutek♂
Łukasz Ciepliński urodził się 26 listopada 1913 r. w Kwilczu k. Międzychodu w Wielkopolsce. Rodzice mieli piekarnie i sklep kolonialny. Był jednym z ich ośmiorga dzieci.
W 1929 r. został słuchaczem Korpusu Kadetów nr 3 w Rawiczu. Po maturze w 1934 r. podjął naukę w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. W listopadzie 1936 r. rozpoczął służbę w 62 pułku piechoty w Bydgoszczy. Z czasem powierzono mu tam dowodzenie kompanią przeciwpancerną.
W czasie wojny obronnej 1939 r. Ciepliński wykazał się męstwem graniczącym z pogardą śmierci, połączonym z żołnierską skutecznością. W trakcie bitwy nad Bzurą dostał rozkaz obrony przeprawy przez rzekę pod Witkowicami, którą Niemcy atakowali przy wsparciu czołgów. Gdy kilka działek oddziału zostało w walce zniszczonych Ciepliński odsunął zabitą obsługę jednego z nich, podjął ostrzał i ogniem na wprost zniszczył sześć czołgów, w tym dwa wozy dowódcze. Za ten czyn został odznaczony na polu walki Krzyżem Orderu Virtuti Militari przez gen. Tadeusza Kutrzebę, który obserwował całe zdarzenie.
Awansowany na stopień porucznika z resztkami macierzystego pułku przedarł się do Warszawy. Uczestniczył w obronie stolicy; po jej kapitulacji uniknął niewoli.
Do konspiracji wstąpił już na jesieni 1939 r. W grudniu tego roku przedostał się na Węgry, gdzie przeszedł szkolenie przygotowujące go do działalności podziemnej. W drodze powrotnej do kraju został zatrzymany przez Niemców w Baligrodzie na Podkarpaciu. Świetnie wyszkolony Ciepliński uciekł 9 maja 1940 r. żandarmom podczas prowadzonych poza więzieniem robót. Po dwudniowej wędrówce, krańcowo wyczerpany znalazł się w Rzeszowie. Następnie, korzystając z otrzymanych jeszcze w Budapeszcie tajnych adresów, pojechał do Krakowa, gdzie nawiązał kontakt z Komendą Okręgu ZWZ. W czerwcu 1940 r. został mianowany… – cały artykuł na źródłowej stronie dzieje.pl♂
Cześć i Chwała Bohaterom
◙ Podobne informacje:
Kalendarium: 7 stycznia 1949 zginął Jan Rodowicz „Anoda” – ułan batalionu „Zośka”