ED: Sosna na szczudłach z Wełcza finalistką konkursu Drzewo Roku 2023 [FOTO/ VIDEO]

Oto uzasadnienie nominacji, jakie klub ekologiczny z Zespołu Szkół Technicznych i Ogólnokształcących zamieścił w zgłoszeniu do konkursu.

Sosna na szczudłach

„Sosna pospolita” lecz wygląd drzewa pospolity nie jest. Pień wyrasta bowiem wysoko nad ziemią, wsparty na „szczudłach” z korzeni. Ta niecodzienna sosna wygląda tak a nie inaczej z powodu działania antropogenicznego i następnie miała tu także wpływ matka natura.

Teren obniżył się co było spowodowane dawną eksploatacją piasku w tym miejscu przez mieszkańców wsi, którzy wykorzystali go w budownictwie. Działała tu w tamtym czasie piaskownia. To ludzie odsłonili korzenie, a reszta piasku i gleby została wypłukana przez wodę i wywiana przez wiatr. Czy to opowieść czy tak było? Najstarsi mieszkańcy potwierdzają ten fakt. Sosna z czasem rosła a jej pień znajdował się coraz wyżej od poziomu ziemi. Dziś jej korzenie jakby wiszą w powietrzu a pomiędzy nimi jest wolna przestrzeń, w której zmieści się nawet kilka osób. Niesamowite przeżycie chodzić pomiędzy korzeniami drzewa. Pień sosny zaczyna się około trzech metrów nad ziemią. Pozbawione ochrony korzenie porastały korą i upodobniły się do pni drzewa. Sosna mimo, że na szczudłach stoi bardzo stabilnie już od stu lat. Nazywana także „sosną kroczącą”. Sosną opiekowali się przez okres czasu uczniowie ZSTiO w Busku-Zdroju.

Sosna stoi w Miejscu Pamięci Narodowej – to tutaj na terenie byłej piaskowni hitlerowcy w czasie II wojny światowej dokonywali masowych egzekucji, rozstrzelano ponad 200 Polaków. Rozstrzeliwano osoby przywożone z więzień w Busku-Zdroju, Pińczowie oraz Kielcach. Zabijano ludzi zarówno zaangażowanych w działalność ruchu oporu, jak i zwykłych mieszkańców. Wiele ciał ekshumowano i pochowano na cmentarzu we wsi Szaniec, niewykluczone, że nie wszystkie. Szczątki kilku osób znaleziono jeszcze w 2002 roku. Pomordowanych upamiętnia pomnik przy drodze.  Wiele osób tkwi w mylnym przekonaniu, że egzekucje odbywały się na terenie, gdzie od 1964 r. stoi pomnik upamiętniający zbrodnie niemieckie. W rzeczywistości miały miejsce w rejonie sosny z obnażonymi korzeniami, rosnącej około dwieście metrów na północ od pomnika.

To miejsce, w którym rośnie sosna , jest obecnie powodem wycieczek mieszkańców Buska, a także turystów z innych regionów Polski. Jest to jest miejsce szczególne dla mieszkańców Buska i okolic. To jedno z największych miejsc polskiego męczeństwa na Ziemi Kieleckiej. A ofiara złożona w tym miejscu przez naszych przodków zasługuje na wieczną pamięć potomnych. Sosna jest strażnikiem tej pamięci.