Kalendarium: 6 października 1745 r. urodził się Franciszek Smuglewicz. Jeden z najwybitniejszych artystów epoki stanisławowskiej, profesor Uniwersytetu Wileńskiego. | I ❤ BZ: Jego obrazy zdobią m.in. kościół na Świętym Krzyżu i w… Busku-Zdroju

Z Warszawy do Rzymu

Franciszek Smuglewicz przyszedł na świat 6 października 1745 roku w Warszawie, jako syn Łukasza – nadwornego malarza króla Polski Augusta III – i Reginy z Oleńskich. Miał starszego brata Antoniego, który również w dorosłym życiu związał się ze sztuką – był autorem między innymi dekoracji ścian głównej klatki schodowej w Zamku Ujazdowskim w Warszawie.

Jak wspomina historyk sztuki Krzysztof Załęski w biografie poświęconym artyście  (opublikowanym katalogu wystawy Muzeum Narodowego w Warszawie „W kręgu wileńskiego klasycyzmu”), pierwsze lekcje malarstwa Franciszek Smuglewicz pobierał u ojca i wuja, którym był Szymon Czechowicz. Swoją edukację kontynuował od 1763 roku w Rzymie, gdzie początkowo szlifował swoje umiejętności pod okiem Antona von Marona, a następnie – od 1765 roku – na Akademii Świętego Łukasza.

Talent młodego artysty został już w 1766 roku dostrzeżony przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, który przyznał mu stypendium w wysokości stu dukatów rocznie. Na zlecenie władcy Smuglewicz stworzył między innymi cykl czterech projektów obrazów, które miały udekorować Salę Rycerską na Zamku Królewskim w Warszawie – chodzi o „Wielkoduszność Scypiona”, „Scilurusa króla Scytów na łożu śmierci”, „Cezara przed pomnikiem Aleksandra” i „Żal Cezara na widok głowy Pompejusza”. Nie były to jedyne dzieła malarza nawiązujące do tematyki antycznej – w tym samym okresie powstały też między innymi akwarele „Porwanie Hippodamii” i „Triumf Bachusa”.

Smuglewicz równie chętnie malował także… – cały artykuł na źródłowej stronie PolskieRadio24.pl♂