Kalendarium: 18 września 1939 zakończyła się bitwa nad Bzurą, trwające ponad tydzień największe starcie Września ’39

Polskie Plany

Niemiecki plan ataku na Polskę przewidywał dwa kierunki natarcia: północny – na tzw. korytarz pomorski i z terenu Prus Wschodnich na Warszawę – oraz południowy, z terenu Śląska i zajętych przez Niemców Czech i Moraw. Polskie plany obronne opierały się na założeniu, że należy odpierać Niemców przez pierwsze dwa tygodnie wojny, w czasie których sprzymierzone Francja i Wielka Brytania przeprowadzą mobilizację.

Obrona miała opierać się o umocnienia w rejonie granic, a w razie przełamania polskich linii, wojsko miało wycofać się na tzw. przedmoście rumuńskie. Obszar był otoczony przez naturalne przeszkody terenowe – rzeki i mokradła. Marszałek Edward Rydz-Śmigły liczył, że z tego obszaru będzie można skutecznie prowadzić obronę, a nawet kontratakować po wkroczeniu do wojny armii sprzymierzonych na Zachodzie.

Między kleszczami natarcia niemieckiego, na terenie Wielkopolski, rozlokowana została Armia „Poznań” pod dowództwem gen. Tadeusza Kutrzeby. Jej zadanie polegało z jednej strony na osłanianiu skrzydeł Armii „Pomorze” i „Łódź” oraz na zabezpieczaniu składów amunicyjnych, przygotowanych dla francuskiego lotnictwa bombowego, które według sojuszniczych ustaleń miało od początku wojny prowadzić naloty na Niemcy.

Na tyłach wroga

Oba cele operacyjne Armii „Poznań” okazały się niemożliwe do zrealizowania już w pierwszych dniach wojny. Francuskie lotnictwo nigdy nie przybyło. Armia „Pomorze” musiała wycofać się z niemożliwego do obronienia „korytarza pomorskiego”, w zastraszającym tempie cofała się też pozostawiona przez własnego dowódcę Armia „Łódź” – w tych warunkach nie mogło być mowy o działaniach osłaniających skrzydła.

Tymczasem Armia „Poznań” pozostawała poza zainteresowaniem głównych sił wroga na tyle, że Kutrzeba mógł odważyć się na wysłanie Wielkopolskiej Brygady Kawalerii na rajd na teren wroga. 2 września polscy kawalerzyści przekroczyli granicę polsko-niemiecką i zaatakowali Wschową.

[ Kutno – google maps ]

Decyzja o ataku

Spokój był jednak tylko pozorny. Wycofywanie się na całej linii  Wojska Polskiego i atak nieprzyjaciela w kierunku Warszawy groził zamknięciem wojsk Kutrzeby w wielkim kotle. Wkrótce do Armii „Poznań” dołączyły  oddziały z Armii „Pomorze” gen. Władysława Bortnowskiego.

 Tym samym na tyłach Niemców znalazło się… – cały artykuł na źródłowej stronie PolskieRadio.pl♂