„Chcemy lepiej żyć – lepiej pracujmy!” Odbudujmy przetwórnię owocowo-warzywną w Busku-Zdroju

Wybory, wybory – kandyduję – wypada więc przedstawić moje pomysły na Busko. Jako pierwszy – nowoczesna przetwórnia i marka zdrowej żywności „Made in Busko-Zdrój”:

Miesiąc temu odwiedziłem sklep mojego znajomego. Z jego właścicielem, znam się dobrze od połowy lat 90.tych, kiedy to wyposażyłem go w pierwsze komputery i program do obsługi. Nota bene pracuje na nim po dziś dzień. Podobnie jak kilku innych moich ówczesnych klientów. W rozmowie dowiedziałem się, że inny nasz wspólny znajomy kolejny raz jest na zbiorach jabłek w Szwecji. Co roku jeździ tam do prywatnego gospodarstwa sadowniczego liczącego ok. 50 ha. Wiedziałem, że jeździ tam, ale nie wiedziałem, że  Szwed, u którego pracuje, ma swoją…. przetwórnię. Przetwarza w niej swoje owoce. Robi z nich soki, koncentraty, wina, dżemy itd. i sprzedaje pod swoją marką. Można to zobaczyć to na jego stronie, www.ospabfrukt.se.

Od wielu lat, od czasu sukcesywnego wyprzedawania zakładów przetwórstwa owoców i warzyw zaczęły się problemy sadowników, producentów owoców miękkich i ogólnie, wszystkich rolników ze sprzedażą swoich płodów rolnych. I jest tak zarówno w latach urodzajów, jak i wtedy kiedy plony są ograniczone, jest problem ze sprzedażą płodów rolnych. trudno jest zbyć, a ceny oferowane w skupach nie są zadawalające. W internecie można znaleźć np. informację, że największym odbiorcą ukraińskiej produkcji owoców jest… Polska. Nad Wisłą w bogato zaopatrzonych sklepach różnych sieci handlowych, jak się słyszy, większość sprzedawanych owoców, warzyw i ich przetworów pochodzi zza granicy.

Gmina Busko-Zdrój, która podobnie jak sąsiednie gminy, ma charakter rolniczy, liczy ok. 23.550 hektarów powierzchni i 32.500 mieszkańców. W Busku mieszka ok. 16.500 osób. Dodatkowo w Zdroju leczy się  rocznie bodaj 80.000 kuracjuszy. W sumie wielka armia ludzi, którzy codziennie się odżywiają, zjadając rocznie setki czy raczej tysiące ton żywności.
Za PRL było inaczej. W Busku, na działce u zbiegu ulic Prusa i Wojska Polskiego funkcjonowała Przetwórnia Spółdzielni Ogrodniczej, która skupowała płody od lokalnych rolników i produkowała z nich przetwory sprzedawane później w całym kraju. Pamiętam, że w podstawówce, latem dorabiałem sobie w tej spółdzielni przy odszypułkowywaniu truskawek 🙂
Przetwórnia jednak nie przetrwała zmian ustrojowo-gospodarczych. W jej miejscu od wielu lat stoi…. sklep Lidl.

Jak informowałem w jednym z komentarzy, kandyduję w tegorocznych wyborach samorządowych do buskiej Rady Miejskiej, z miejskiego okręgu nr. 2. Wybory widzi się już na każdym kroku. Dookoła czyta się i słyszy przeróżne hasła kandydatów, obietnice co zamierzają oni zrobić dla miasta i społeczności gdy zostaną wybrani. I jak przystało na hasła są krótkie, wzniosłe i ogólnikowe. Prezentowane programy dotyczą różnych sfer, ale nie spotkałem konkretnych projektów.
Jeden z buskich Komitetów idzie do wyborów ze zwięzłym hasłem „Inwestujemy w przyszłość”, i prawie nic poza tym.  Ja, preferując konkrety przedstawiam projekt wybudowania w Busku (czy okolicy) nowoczesnej przetwórni, która bazując na lokalnej produkcji rolnej, produkowałaby wyroby możliwie  najwyższej jakości pod lokalną marką miasta ze słońcem w herbie. Coraz szerzej znane są i sprzedawane kosmetyki produkowane na bazie naszych wód siarczkowych, czas by na bazie naszego znanego w świecie uzdrowiska stworzyć i wypromować markę lokalnej zdrowej żywności. We Włoszech prawie każda turystyczna miejscowość ma swoje REGIONALLI. Przetwórnia, a w przyszłości może i większe zakłady, dałyby pracę wielu mieszkańcom, rozwiązały problem skupu wielu płodów rolnych od naszych rolników i generował dochody do budżetu.

Czy Gmina może inwestować w zakład produkcyjny? – tak, choćby w coraz częściej stosowanej i propagowanej przez rząd formule Partnerstwa publiczno-prywatnego. W jej ramach jednostki administracji rządowej i samorządowej mogą wespół z podmiotami prywatnymi budować np. mieszkania na wynajem, centra sportowo-rekreacyjne, parkingi, szkoły, siedziby władz publicznych, drogi, lotniska – i jak w przypadku Buska  – przetwórnię czy park wodny z basenami mineralnymi jak planuje KWW Elżbiety Śliwy.
Jeden Szwed na 50 hektarach może – może i Busko na 23 550 hektarach.

A skąd pieniądze?  Zamiast kolejnej,  może potrzebnej – ale jeśli już, to w dużo dalszej kolejności – przebudowy BSCK rozsądniej jest zainwestować środki gminne w pierwszej kolejności w przedsięwzięcia, generujące dochód i korzyści na wielu płaszczyznach. Cytując innego kandydata, Kamila Oliwkiewicza :” zamiast trawy z rolki baseny mineralne”.

Wracając do armii ludzi w Busku, która zjada co roku tysiące ton żywności. Obecnie sanatoria, zainteresowane zakupem dużych ilości jednorodnych produktów rolnych, kupują je, z tego co słyszałem w makro lub u innych dużych dostawców/producentów, których w naszej okolicy nie ma. I na to jest rozwiązanie – znana w PRL i z mojej wiedzy, cały czas w Szwajcarii – kontraktacja. A do niej jednostka, która zajmowałaby się organizacją tego lokalnego rynku produkcji i zbytu, zaopatrywała producentów w jednorodny materiał siewny/sadzeniowy – który gwarantowałby jednorodność płodów. Przy takiej organizacji można producentom zagwarantować korzystną cenę i pewny zbyt, a kupującym również atrakcyjną cenę i dobry jakościowo towar. Jest MPGK, Zieleń Miejska, byłaby Buska Agencja Rolna.
#ToSięDa!

W galerii poniżej: archiwalne zdjęcia z buskiej Przetwórni Spółdzielni Ogrodniczej przy ulicy Prusa, z roku  1979, autorstwa Piotr Kalety – które podobnie jak tysiące innych archiwalnych zdjęć Buska można oglądać na stronie buskonostalgicznie.pl – przejście do niej po kliknięciu na ten link.

◙ Wikipedia: – Partnerstwo publiczno-prywatne

◙ infobusko.pl: – Miliony za usychającą trawę z rolek czy miliony na baseny?