Kalendarium: 9 kwietnia 1241 r. Mongołowie zwyciężyli w bitwie pod Legnicą, zginął w niej książę Henryk II Pobożny

Była to jedna z najważniejszych bitew średniowiecznej Europy Środkowej. Doszło do niej 9 kwietnia 1241 roku, najprawdopodobniej na polach niedaleko Legnicy. Było to starcie wojsk księcia śląskiego Henryka II Pobożnego z siłami mongolskimi pod wodzą Pajdara. Konfrontacja była częścią najazdu Mongołów na ziemie polskie. Celem najeźdźców nie była pełna okupacja, a jedynie powstrzymanie pomocy, jakiej książęta polscy mogli udzielić królowi Węgier Beli IV. Armia Pajdara była tylko pomocniczą siłą wojsk Batu-chana, który przygotowywał uderzenie na Węgry. – informuje 9.04.2025 portal Kresy.pl

○ Bitwa pod Legnicą, Legenda o świętej Jadwidze (1353) / źródło: Wikipedia

Do kwietnia 1421 wschodni najeźdźcy spalili setki małopolskich i śląskich wsi, nie oszczędzili Krakowa i Wrocławia. Polacy musieli wydać im bitwę. Henryk zwlekał z decyzją o walce, liczył na wsparcie sojuszników. Pomoc obiecali templariusze, Krzyżacy oraz król czeski Wacław I. Niestety Czesi nie dotarli, a posiłki zakonne okazały się niewystarczające (raczej pewny jest udział krzyżowców, głównie templariuszy, może również joannitów).

Ostatecznie książę dysponował siłą około 6–8 tysięcy zbrojnych, w tym oddziałów śląskich, małopolskich, wielkopolskich oraz cudzoziemskich. Niektórzy sądzą, że w rzeczywistości polskich oddziałów było mniej i liczyły około 4 tysięcy. Mongołowie mieli armię liczącą około 8 tysięcy zbrojnych.

Atutem Polaków miała być… – cały artykuł na źródłowej stronie Kresy.pl♂

___________

Gdy Europejczycy słyszą „imperium”, myślą o imperium rzymskim, brytyjskim, czasem rosyjskim. Tymczasem w XIII wieku na azjatyckich stepach powstało państwo, przed którym drżano od Legnicy po Daleki Wschód, a jego dzieje naznaczone są krwią wrogów. – informuje portal Histmag.org

○ Konnica mongolska na przełomie XIII i XIV wieku / info: Seweryn Moritz @20210315-0214;  źródło: portal Broń i wojna♂

Mowa oczywiście o imperium mongolskim, któremu początek dał władca zwący się Temudżyn, choć lepiej znany jest on pod innym imieniem: Czyngis-chan. Co prawda to jego następcy rozwinęli państwo drogą podbojów do rozmiarów niespotykanych w skali ówczesnego świata, ale nie można zrozumieć jego dziejów bez przybliżenia postaci pierwszego z Wielkich Chanów.

     „Zdobywanie kraju na grzbiecie konia jest łatwe; tworzenie narodu po zejściu z konia jest trudne.”

Temudżyn miał mocny charakter i wpłynęło to na jego późniejsze rządy: karał surowo za niesubordynację, nawet oddanych, wieloletnich towarzyszy broni i wprowadzał bardzo dużą dyscyplinę wojskową. Wyjątkowo brzydził się zdradą wobec zwierzchników, za to z chęcią przyjmował w swe szeregi nawet byłych wrogów, którzy do końca dochowywali wierności dowódcom.

Wielkie Imperium Mongolskie proklamowane zostało w 1206 roku – od tego momentu też Temudżyn nazywany był Czyngis-chanem. W tamtym czasie władał już ziemiami od Ałtaju po Chingan i od jeziora Bajkał aż po chiński Wielki Mur. Jednoczył kolejne plemiona koczownicze, walczył z Tatarami, Tajczi’utami, Najmanami i Kereitami. Podporządkował sobie też Ojratów, Kirgizów czy Ujgurów. Swoje państwo – którego rdzeń stanowił pierwotny chanat mongolski – rozbudowywał więc przez podbój sąsiadów. Systematyczne zdobywanie kolejnych terytoriów nie było jedynym osiągnięciem Temudżyna. Choć sam pozostawał analfabetą, cenił sobie ludzi wykształconych, zwłaszcza takich, których talenty mogły przydać się państwu. To za jego rządów powstał pierwszy mongolski kodeks prawny, zastępujący prawo zwyczajowe: dżasak. Chan zmarł w roku 1227, a pochowany został prawdopodobnie w okolicy góry Burkan Kałdun, choć do dziś dokładne miejsce nie jest znane.

Ciąg dalszy ciekawego opracownia „Terror i tolerancja. Wielkie Imperium Mongołów” na źródłowej stonie Histmag.org – po kliknięciu na link

8  Wikipedia: – Bitwa pod Legnicą

◙ Podobne informacje:

Kalendarium: 5 marca 1940 r. w Moskwie podjęto uchwałę o rozstrzelaniu polskich jeńców wojennych przebywających w sowieckich obozach

Kalendarium: 3 kwietnia 1940 r. NKWD rozpoczęło mordowanie polskich jeńców w Katyniu

Kalendarium: 12 lipca 1945 r. – „Mały Katyń” – rocznica Obławy Augustowskiej, największej zbrodni popełnionej na Polakach po II wojnie światowej | Obława to największa sowiecka zbrodnia dokonana już po zakończeniu II wojny światowej

Kalendarium: 6 lutego 1945 r. w Trokielach sowieci z NKWD powiesili publicznie ppor. Władysława Mickiewicza

Kalendarium: 6 marca 1945 Iwan Sierow, oficer Armii Czerwonej i oficer bezpieczeństwa państwowego ZSRR, został głównym doradcą NKWD przy MBP w Polsce

Kalendarium: 25 maja 1948 r., po pokazowym procesie, katyńskim strzałem w tył głowy wykonano wyrok śmierci na rtm. Witoldzie Pileckim, bohaterze Polskiego Państwa Podziemnego

Kalendarium: 24 lutego 1953 r. zamordowano ostatniego dowódcę Kedywu Armii Krajowej, generała Augusta Emila Fieldorfa „Nila”

Kalendarium: 28 lutego 2020 r. w Warszawie otwarto Izbę pamięci oraz wystawę w dawnej katowni NKWD na Pradze

PR: Katastrofa smoleńska. Jarosław Kaczyński: nie ma wątpliwości, że to był zamach