YAKUTIA 2020: Start > – 60 °C / 4 doby / 361 km > Pas 30.01.2020

Lekcja pierwsza

Z ponad dwóch litrów wody, które zabrałem ze sobą tylko 500 ml nie zamarzło ponieważ było blisko ciała. Pozostałe butelki pomimo, iż znajdowały się pod kolejnymi warstwami ubrań zamarzły w niecałą godzinę. Zostałem w zasadzie bez wody i uruchomiłem zaplanowany proces jej pozyskiwania ze śniegu. Czułem się zaskoczony, ponieważ miał on się zacząć dopiero wieczorem, może w następnym dniu a nie od razu. Po pierwszej dobie na dnie butelki z ocalałą wodą pozostało już tylko 50 ml, a mnie cały czas nie udawało się roztopić śniegu. Czy to ja wytwarzam za małą ilość ciepła, czy może nie da się tego po prostu zrobić? Zacząłem kombinować, przemieszczać butelkę ze śniegiem coraz bliżej ciała i w różne jego miejsca, wszystko zawiodło. Wpadłem na pomysł, że umieszczę ją w nogawce przy pachwinie, co nie było za wygodne dawało natomiast szansę na powodzenie. Wytężony ruch, na który zdobyłem się pomimo braku sił po godzinie przyniósł mi nie lada niespodziankę – około 30 ml wody. Wody, której nie mogłem się napić gdyż wiedziałem, że łatwiej mi będzie gdy do już roztopionegego śniegu zacznę dokładać małe jego ilości. Niezwykle monotonny proces wpłynął na tempo marszu ale miałem chociaż wodę. Motywacja wzmogła się, bo pomimo zmęczenia i braku innych rozwiązań osiąganąłem jakże wtedy wiele dla mnie znaczący sukces. Ale to właśnie w takich sytuacjach małe rzeczy nabierają wielkich znaczeń i przechylają szalę na naszą stronę. To był przełomowy moment, dzięki któremu kolejne problemy nie były już tak straszne a ja uwierzyłem w swoje możliwości.

Tak. Mogłem uruchomić kuchenkę na paliwo stałe lub zapalić ognisko, przygotowałem się i na taką ewentualność. Formuła była jednak jasna – zero zewnętrznych źródeł ciepła. Gdybym użył te awaryjne rozwiązania oznaczałoby to dla mnie porażkę, nic bym się nie nauczył, nie znalazłbym rozwiązania, nie nastąpiłaby przełomowa chwila. W zamian za to wybrałbym krótszą drogę, gdzie nie dowiedziałbym się jak podejmuje się decyzje, jak maszeruje, jak walczy z zimnem gdy brakuje ci najważniejszego do przeżycia składnika – wody. Dlatego pomimo odwodnienia postanowiłem zawalczyć i tą walkę wyraźnie wygrałem.

A jak zachowuje się ciało gdy zaczyna brakować mu wody, a na zewnątrz jest grubo poniżej 60 stopni Celsjusza? Jesz, dopalasz do pieca a energii wciąż brak. Nie masz na nic siły, sanie są coraz cięższe i wydaje ci się, że ktoś specjalnie je trzyma, są jakby przyklejone do śniegu. Stawy bolą i czujesz każdy krok, który wykonujesz. Przestajesz odczuwać ciepło i zimno tak jak wcześniej, co w przypadku tak niskich temperatur staje się skrajnie niebezpieczne. A to tylko część problemów z którymi sobie poradziłem, ponieważ ani na chwilę nie straciłem kontroli. Cały czas obserwowałem bowiem kolor moczu i sprężystość skóry.

To była moja chwila, mój czas w których wysłałem naturze jasny sygnał – będzie ci trudniej mnie pokonać bo staję się coraz silniejszy …

cdn …