KTT: „Miejsca kaźni na terenie Kreishauptmannschaft Busko (dystrykt Radom) w latach 1939-1945” – artykuł w czasopiśmie „Niepodległość i Pamięć”

Na łamach czasopisma pt. „Niepodległość i Pamięć” wydawanego przez Muzeum Niepodległości ukazał się artykuł mojego autorstwa pt. „Miejsca kaźni na terenie Kreishauptmannschaft Busko (dystrykt Radom) w latach 1939-1945”. – informuje 10 stycznia 2022 r. na swoim facebookowym profilu dr Karolina Trzeskowska-Kubasik

○ Streszczenie artykułu dr Karoliny Trzeskowskiej-Kubasik | Fragment ekspozycji w Mauzoleum Walki i Męczeństwa / źródło: fb’KTT♂; Wikipedia♂

Wspólnie z Autorką zapraszamy do jego lektury! (s. 105-128) [link♂]

♦ Wikipedia: – Kreishauptmannschaft Busko powstał na terenie przedwojennego powiatu stopnickiego, którego powierzchnia liczyła 1589 km², tereny te były zamieszkane przez 153 091 mieszkańców. Zarządzeniem Kreishauptmanna dr. Wilhema Schäfera z 10 lutego 1940 roku dołączono do niego część terenów dawnego powiatu pińczowskiego. Tym samym powiększył się on o 8 gmin (miasto Pińczów oraz gminy: Pińczów, Zagość, Chroberz, Kliszów, Złota, Chotel i Góry)^[2]. W skład Kreishauptmannschaft Busko wchodziły 33 gminy wiejskie (Busko-Zdrój, Chmielnik, Chotel, Chroberz, Drugnia, Gnojno, Góry, Grabki, Grotniki, Kliszów, Kurozwęki, Łubnice, Maleszowa, Nowy Korczyn, Oględów, Oleśnica, Pacanów, Pawłów, Pęczelice, Pińczów, Potok, Radzanów, Stopnica, Szaniec, Szczytniki, Szydłów, Tuczępy, Wójcza, Wolica, Zagość, Zborów i Złota) oraz 3 miejskie (Miasto Busko-Zdrój, Miasto Chmielnik, Miasto Pińczów)^[3], jego całkowita powierzchnia wynosiła 2096 km²^[2]. W 1943 roku tereny Kreishauptmannschaft Busko zamieszkiwało 181 725 osób^[4].

Kreishauptmannschaft Busko istniał do stycznia 1945 roku, do zajęcia jego terenów przez Armię Czerwoną.

○ cały artykuł na źródłowej stronie Wikipedii♂

♦ Muzeum Niepodległości w Warszawie♂ – muzeum utworzone 30 stycznia 1990 r. w wyniku przekształcenia Muzeum Historii Polskiego Ruchu Rewolucyjnego oraz Muzeum Lenina w Muzeum Historii Polskich Ruchów Niepodległościowych i Społecznych. Upamiętnia historię dążeń Polaków do niepodległości. Organizatorem muzeum jest samorząd województwa mazowieckiego^[2].

▒ Historia Muzeum Niepodległości

• Muzeum Niepodległości powstało 30 stycznia 1990 r. jako Muzeum Historii Polskich Ruchów Niepodległościowych i Społecznych. Główna siedziba nowej placówki została ustanowiona przez Ministerstwo Kultury i Sztuki w Pałacu Przebendowskich/Radziwiłłów, gdzie poprzednio mieściło się Muzeum Lenina (1955-1989). Magazyny zbiorów, działy historyczne oraz biblioteka mieściły się w pawilonie w pobliżu Zamku Ujazdowskiego. Pawilon ten został odebrany Muzeum Niepodległości przez MKiS i przekazany na siedzibę Ośrodka Dokumentacji Zabytków (w 1991 i 1993 r.). Muzeum Niepodległości objęło też dwa oddziały: Muzeum X Pawilonu C.W. oraz Muzeum Więzienia Pawiak. W 1991 r. placówka uzyskała nową nazwę, która obowiązuje nadal.