Kalendarium: 19 lutego 1846 rozpoczęła się Rzeź galicyjska, najsłynniejszy bunt chłopski w dziejach Polski
„Wasza godzina już wybiła, panowie, wszyscy śmierć poniesiecie” – zapowiedział Jakub Szela po ataku na jedną z siedzib szlacheckich. Nie kłamał. Podczas tak zwanej rabacji galicyjskiej z 1846 roku zabito ponad 2000 osób i spalono około 150 dworów. – pisze Adam Leszczyński na @łamach WielkaHistoria.pl
Fakt, że do erupcji chłopskiej przemocy wymierzonej w dwory doszło w 1846 roku w Galicji – a nie np. na terenach Królestwa [Kongresowego] – wynikał ze szczególnego splotu okoliczności. Nałożyła się na niego polityka władz austriackich, które nie zapobiegły (celowo, jak się wydaje) masakrze, wymierzonej w niepewną politycznie szlachtę.
◙ Wikipedia: Rzeź galicyjska (rzeź tarnowska, rabacja galicyjska, rabacja chłopska) – ruchy chłopskie na terenach zachodniej Galicji w drugiej połowie lutego i marcu 1846 roku, mające charakter antyszlachecki i antypańszczyźniany. W swojej pierwszej fazie charakteryzowały się napadami na dwory oraz pogromami ludności ziemiańskiej, urzędników dworskich i rządowych, a także księży. Najbardziej znanym przywódcą chłopskich oddziałów był Jakub Szela.
>> Wielki głód w Galicji. Umarło 10% ludności, matki pożerały własne dzieci <<<
Trupów było tak wiele, że nie miał kto ich grzebać. W latach 1847-1848 łącznie zmarło ok. pół miliona ludzi – 1/10 całej populacji Galicji. Dlaczego do dzisiaj milczymy o katastrofie z epoki zaborów? Dlaczego nigdy nie rozliczono winnych zagłodzenia polskich wsi?♂
Rzeź galicyjska rozpoczęła się 19 lutego, choć do pierwszych napadów na dwory doszło już 18 lutego. Zbrojne gromady chłopów zrabowały i zniszczyły w ciągu kilku dni w drugiej połowie lutego 1846 roku ponad 500 dworów w cyrkułach: tarnowskim (tu zagładzie uległo ponad 90% dworów), bocheńskim, sądeckim, wielickim, jasielskim. Chłopi oblegali również miasta, np. Limanową i Grybów. Zamordowano, często w bardzo okrutny sposób (stąd określanie tych wydarzeń terminem rzeź) od ponad 1200 do 3000 osób, niemal wyłącznie ziemian, urzędników dworskich i rządowych oraz kilkudziesięciu księży. Bandy atakowały także mniejsze oddziały powstańcze zmierzające do Krakowa. W okolicach Jasła buntowi chłopskiemu przeciwko właścicielom rodzinnej wsi Smarzowy – Boguszom, przewodził Jakub Szela, który wkrótce miał objąć kontrolę nad większym terytorium. Szereg posiadłości pomiędzy Bogoniowicami a Grybowem rozgrabiły oddziały Korygi. Jak ustalił i podkreślał prof. Stefan Kieniewicz, mimo skali wydarzeń, ani jeden Żyd nie padł ofiarą [powstańców]. Nie atakowano również Niemców.
Gdy powstanie krakowskie zostało stłumione i chłopi przestali być potrzebni Austriakom, wojsko przywróciło spokój. Jakub Szela został internowany, a następnie przesiedlony na Bukowinę. Bardzo szybko w Galicji zapanował spokój, jednak długo jeszcze pamiętano o rzezi galicyjskiej, która swoim zasięgiem objęła przede wszystkim Tarnowskie, Sanockie, Nowosądeckie i część Jasielskiego. Krwawe wystąpienia chłopskie miały miejsce przede wszystkim na tym obszarze, gdzie rozwinął się masowy ruch trzeźwości, propagowany przez Kościół katolicki, który w ciągu roku przyniósł spadek spożycia alkoholu do kilku procent wielkości wcześniejszej. Prawdopodobnie brak możliwości utopienia chłopskich krzywd w alkoholu stał się przyczyną nasilenia drastyczności buntu. Cały wikiartykuł po kliknięciu na link ♂
PAN MŁODY
Myśmy wszystko zapomnieli;
mego dziadka piłą rżnęli…
Myśmy wszystko zapomnieli.
GOSPODARZ
Mego ojca gdzieś zadźgali,
gdzieś zatłukli, spopychali:
kijakami, motykami
krwawiącego przez lód gnali…
Myśmy wszystko zapomnieli.
Zaborca wykorzystał chłopów, aby ukarać dziedziców, którzy w lutym 1846 r. próbowali wszcząć powstanie przeciw Austriakom. Konflikt dodatkowo podsycił trwający już kolejny rok nieurodzaj.
>>> Jakub Szela. Chłopski wódz czy Kain i pospolity zbrodniarz? <<<
Jakub (Jakób) Szela, stając na czele chłopstwa mordującego szlachtę i grabiącego dwory podczas rabacji galicyjskiej, wpisał się na karty polskiej historii. Przeszedł tym samym do narodowej legendy w krwawej od krwi bratniej sukmanie w polskiej ikonografii, poezji i literaturze. Już na kilka tygodni przed wybuchem powstania krakowskiego Szela miał kontaktować się z Austriakami i z woli starosty Józefa Breindla von Wallensterna uzyskał niemal nieograniczoną władzę nad cyrkułem tarnowskim. Umawiał się z gromadami chłopów po wsiach, pod przysięgą milczenia zmawiał z zaufanymi chłopami i wójtami, na dowódców wyznaczał ludzi „uwolnionych z kryminału i zbiegów”. Do tej roli zaangażował też swojego syna Staszka (Stanisława) Szelę. Wyznaczał miejsca napadów i typował osobiście osoby „do wytępienia”. Chwalił się przy tym, że „ma taką moc, jak drugi arcyksiążę w Galicji i że mu było wolno przez 24 godziny robić co mu się podoba ze szlachtą”. cd.♂
Zapalnikiem „rabacji galicyjskiej” (sama ta nazwa, zauważmy, nadana przez publicystykę szlachecką, jest degradująca; nie zasłużyła nawet na nazwanie jej „buntem”) okazał się tlący od dziesięcioleci spór pomiędzy szlachecką rodziną Boguszów a wsią Smarzowa, w której głównym przeciwnikiem dziedzica był chłop Jakub Szela (1787–1866).
○ „Strumienie krwi z tych ofiar płynęły po podłodze”
Ówczesne relacje z masakry przypominają do złudzenia opisy wcześniejszych powstań chłopskich, od Chmielnickiego po koliszczyznę, powielając ten sam wzór narracyjny.
W czasie rabacji mordowanie szlachty przeradzało się nieraz w wyrafinowane egzekucje prowadzone z ostentacyjnym okrucieństwem, rozciągane niekiedy na wiele godzin męczarni. Narzędziami przemocy były chłopskie narzędzia – drągi, widły, cepy, pałki – co również miało symboliczną wymowę.
>>> PodkarpackaHistoria.pl: Wielki głód galicyjski 1847-48 <<<
W relacjach szlachty z rabacji pojawiają się także Żydzi, którzy „w nadziei spodziewanych zysków z rabunków, służyli mu [Szeli – przyp. A.L.] za szpiegów, denuncyantów, powierników, utrzymywali jego korespondencję i ułatwiali jego rozkazy do chłopów i raporta do władz”.
Rękami chłopskimi zduszono w ten sposób marzenie o powstaniu przeciwko Austriakom. Klęska była przerażająca i dojmująca dla szlacheckiej opinii publicznej. Jeden z ocalałych zanotował taki obraz z prowizorycznego szpitala dla pokonanych: (…) w siedmiu salach po kilkudziesięciu rannych leżało. Widok tych ostatnich był okropny…– cały artykuł na źródłowej stronie WielkaHistoria.pl ♂
◙ Podobne informacje:
Kalendarium: 27 kwietnia 1792 r. podpisano akt zawiązania konfederacji targowickiej
Jak Powstanie listopadowe grzebiąc Królestwo Polskie uratowało niepodległość Belgii
Kalendarium: 22 stycznia 1863 r. wybuchło Powstanie styczniowe [VIDEO]
5 odpowiedzi na “Kalendarium: 19 lutego 1846 rozpoczęła się Rzeź galicyjska, najsłynniejszy bunt chłopski w dziejach Polski”
„Gdy powstanie krakowskie zostało stłumione i chłopi przestali być potrzebni Austriakom, wojsko przywróciło spokój.” Polaków inni rozgrywają od wieków w myśl rzymskiej zasady „Dziel i rządź” (łac. divide et impera) – zasada wzniecania wewnętrznych konfliktów wśród wrogów, na przykład między ludami na podbitych terenach, aby nimi rządzić. Dziś również ma to miejsce.
Zginęło tylu panów bo byli albo dumni albo mało sprytni skoro kryli się w sianie lub na strychu a nie poprosili o ukrycie Żyda lub Niemca. A pisze wyraźnie, że ani jeden Żyd nie padł ofiarą [powstańców]. Nie atakowano również Niemców.
Skoro podczas głodu, który nastąpił po rabacji 1846 zmarło w Galicji pół miliona chłopów, to de facto Szela ma na sumieniu nie 2000 ziemian ale i te 500 000 chłopów. Wyrżnęli ziemian, którzy zarządzali więc upadła produkcja rolna, zaraza ziemniaków pogorszyła dodatkowo sytuację i zginęło 500 000 chłopów. Nie dziwota, że ziemianie, którzy ocaleli od kosy i wideł w 1846 mieli gdzieś głodująch i ginących chłopów w latach 1847-48. Tę samą hekatombę, w odpowiednio większej skali, przerobili kilkadziesiąt lat później chłopi rosyjscy i ukraińscy dzięki rewolucji 1917 i komunistom z Leninem na czele. Tam też pozbyli się panów zaprowadzając raj robotniczo chłopski.
a w Busku?
Naprzód. Zabijać gwałcić i plądrować